Verbazingwekkend China...

Hallo allemaal!!

En… hoe was koninginnedag? Vorig jaar ziek, dit jaar weg; volgend jaar ben ik zeker van de partij ;-)

China is het land waarin ik van de ene verbazing in de andere viel. Na 3,5 week, 115 uren treinen en 35 uren busreizen verder, heb ik heeel veel gezien en gedaan in het land waar grote afstanden overbrugt kunnen worden.

In Shanghai, een superstad die zich opmaakt voor the Worldexpo (echt balen dat ik net een paar weekjes te vroeg was) ben ik ontelbare keren met de metro rondgecrossed. Hetzelfde geldt voor de Chinese hoofdstad Beijing. Hier ben ik o.a. naar the forbidden city, the temple of heaven en de Olympic city geweest. Het hoogtepunt was natuurlijk wel het koukleumen op de toeristische Chinese muur.

Jaaa, ik heb het echt zo koud gehad met temperaturen rond het vriespunt (ik hoor jullie denken: “Dan weet je ook eens hoe dat voelt…” Heb zelfs ‘s nachts met m’n sjaal om geslapen. Maar ik kan nu tenminste ook zeggen dat ik sneeuw heb gezien! ;-)

Door China reizen is een hele nieuwe en vooral bijzondere ervaring. Dat Chinezen en Engels niet samen gaan is geen problem; makkelijk is anders maar het is te doen. De gebruiken en gewoonten van de Chinezen is echter een heel ander verhaal…

Ik ben inmiddels veel gewend maar in China sta ik telkens opnieuw weer vol verbazing. De goed Engels sprekende kaartjesverkoper in de bus die recht in m’n gezicht “No!” zegt, als k m vraag of ie me kan zeggen waar ik uit moet stappen of openbare toiletten, ook szo’n feest: dit is een lange greppel met muurtjes van 0,5 m hoog en zonder deur. De wachtrij staat dus lekker toe te kijken.

Een echte aanrader voor iedereen die een Chinese interculturele ervaring wil opdoen, is 40 uren met 65 Chinezen in een treincoupe doorbrengen: boeren, keihard gapen, neuspeuteren, noodles slurpen, kreunen, niezen, hoesten en kuchen (uiteraard zonder hand voor de mond), gebruikte theebladeren die overal worden neergegooid, uitgebreid in gangpad staan scheren en owhh zo goor; rochelen en het dan precies voor je neus uitspugen, ja zelfs in de trein.

Beginnen jullie m’n verbazing een beetje te begrijpen? Wacht maar, er is meer… Men rookt gewoon in de trein; lekker slapen dus in je bedje onder beddengoed wat al door een voorganger is beslapen. Heb je het bovenste bed dan slaap je 30 cm onder de plafond met airco (om alle bacteriën nog eens extra hun werk te laten doen), maar dan heb je niet ‘s ochtends om zes uur alweer alle Chinezen op je bed zitten.

Nog eentje dan, om het af te leren; het water in de trein is gebruikelijk na een paar uren reizen al op, dus bedenk zelf maar hoe die stank van het ‘toilet’ is en wat voor uitwerpselen je daarin aan treft.

Daarbij komt ook nog eens dat ik me m’n hele Chinatrip al niet lekker voel, en de afgelopen weken vooral op paractemol heb geleefd. Maar gelukkig zijn Chinezen zo eerlijk en direct. Zo kwam ik een paar dagen geleden een jongen in de bus tegen die zei dat ik er ‘lost and bad’ uitzag. Enne… bedankt he?! Maar desondanks wil iedereen nog wel altijd dagelijks tig keer met me op de foto. Ja, ik ben de nieuwste toeristische attractie van China Eens was het zo erg dat ik, niet overdreven, meer dan 40 mensen om me heen had staan die allemaal een foto wilden.

Reizen in China was echt leuk (vooral nadat ik gisteren voor de laatste keer een Chinese treinreis heb gemaakt); ik heb zoveel mooie dingen gezien en gedaan (check vooral m’n pictures) maar het blijft verbazingwekkend bijzonder.

Zuid-China is echt heel mooi, met heel wisselende landschappen. Ik heb nog gefietst, een berg beklommen, panda’s gezien (het symbool van China), met een bootje door een grot gevaren, bij meerdere theeceremonies geweest (China staat bekend om haar thee) en ik heb zelfs een Chinese cooking course gedaan. Was echt leuk en vooral lekker! Dus dan weten jullie bij deze alvast wat de pot schaft als jullie in m’n toekomstige huisje komen eten. Chinese Chinees is trouwens echt totaal anders dan de Chinees die wij in NL kennen.

Ze eten hier trouwens echt, maar dan ook echt, alles: van darmen tot het hart van een dier. In Cambodja kennen ze ook geen dierlijk afval, maar daar wordt het dan tenminste nog meegekookt in de soep ofzo. Hier wordt gezellig bij mij op bed in de trein een kippenvoet opgegeten alsof het een stuk lekkere chocolade is…

Het echte echte reizen zit er nu min of meer op (daarom is m’n backpack vanmiddag ook stuk gegaan). Komende weken worden wat relaxter (bijna een soort van vakantie, haha)

Ik heb nog maar minder dan vier weken te gaan: het klinkt zo kort en het is nog maar zo ontzettend kort, daarom noem ik het bewust al helemaal geen 3,5 week, wat het eigenlijk nog maar is. Verheugde ik me er stiekem eerst op om terug te gaan, ik krijg daar nu meer en meer gemengde gevoelens bij… (Geen zorgen! Ik heb nog steeds veel zin om jullie weer te zien maar dat betekent ook dat ik deze opnieuw onvergetelijke tijd afsluit)

Ik ga de komende weken dan ook nog even optimaal genieten. Dat genieten begint met een vlucht vannacht naar de Maleisische zon waar ik heerlijk op een bouty island een paar dagen ga bijkomen van al dat travelen.

See you soon!!

With love from China!