Realize how lucky I am...

Sniff the air, look around and realize how lucky I am…

Realizing how lucky I am omdat ik goed onderwijs en een onbezorgde jeugd heb gehad, altijd te eten heb en in principe goede toekomstperspectieven heb. Maar vooral ook realizing how lucky I am omdat ik hier weer in Cambodja mag zijn en een heel klein beetje bij kan dragen aan het geluk en de toekomst van iedereen hier…

Echt super leuk om zoveel berichtjes en mailtjes te krijgen! Ik zou zeggen: vooral zo blijven doorgaan!! Ik heb helaas niet vaak internetgelegenheid, maar zal proberen om jullie ook van mijn leventje hier, zoveel mogelijk op de hoogte te houden.

Inmiddels woon ik alweer meer dan een maand in Phum Phraet (Takeo). Vooral een hele drukke en hectische maand. Vanaf de dag dat ik ben vertrokken (nog maar 6 weken geleden, lijkt al 6 maanden) ben ik 24/7 voor de organisatie bezig. Is het niet praktisch bezig zijn dan is het wel een overleg, een meeting of de vrijwilligersmail beantwoorden. Ontzettend leuk maar wel energierovend, vooral in die hitte!

De eerste 2 weken op het platteland hebben we een opzet voor de komende tijd gemaakt, een bambooschooltje in de tuin laten bouwen, het huis schoongemaakt en geverfd, de container die uit Nederland was verscheept uitgeladen, een geschikte leraar gezocht, omgeving verkend etc…

We zijn nu samen met onze leraren, Reth en Peng Chueng, een paar weken bezig met les geven. Eerlijk gezegd loopt het nog niet helemaal zoals het zou moeten lopen. We hebben al verschillende plannen uitgevoerd om alles zo goed mogelijk te kunnen laten verlopen, maar niets gaat hier in Cambodja zonder slag of stoot. Zo is het bijvoorbeeld een hele klus om een klasindeling te maken als er 200 kids het lokaal binnen komen stormen en je te maken hebt met een corrupte schooldirecteur die alles in eigen hand wil houden en daarom onze lessen verstoorde. Onze leraren brengen onze plannen in het Khmer op iedereen over en krijgen veel kritiek over zich heen van kinderen en ouders die het niet eens zijn met de lestijden, meer lesuren willen etc. Kortom een en al hectiek. Iedereen is gewoon zo enthousiast en wil zo graag naar school, het is alleen nu nog onmogelijk om de hele dag lessen te draaien. De organisatie werkt altijd met de allerarmsten van het platteland. Onze leraren zijn daarom ‘rijstboertjes’ en hebben nog geen ervaring in les geven, maar ze pakken het heel goed op!

Sinds kort sta ik elke ochtend om 04.30 uur (!) op om met de leraar Pen Chueng de les voor te bereiden en wat te studyen. Nee, ik ben niet gek geworden dat ik vrijwillig zo vroeg op sta, maar het is momenteel oogsttijd dus Pen Chueng is de hele dag op zijn rijstveld aan het werk en komt tussendoor een uurtje lesgeven. Zonder op het land te werken zou zijn gezin geen eten hebben, dus wie ben ik dan om niet extra vroeg op te staan en hem zo ook op het land te kunnen laten werken. Het dagelijkse studyhour bestaat uit het lezen van een bladzijde uit een boekje, in het Engels omschrijven van difficult words, een schrijfopsdracht maar ook het verbreden van onze leraren hun kijk op de wereld. Zo heb ik deze week samen met de leraar de wereldkaart bekeken. Dit was de eerste keer in zijn hele leven dat ie de wereldkaart zag! Ongelovelijk, het maakte dan ook veel indruk. Van de meeste werelddelen had ie nog nooit gehoord en ook de buurlanden van Cambodja kent ie niet van de kaart. Hij vroeg me de onvermijdelijke vraag in welke landen ik al geweest ben. Ik noemde alleen Indo, Thailand en Cambodja en liet de rest achterwege om maar niet te veel indruk te maken. Toen zei ie: “You’re so lucky.” Zo’n uitspraak grijpt me elke keer weer aan omdat ik weet dat ie gelijk heeft.

Vorige week hebben hier 4 Amerikanen van Engeneers Without Borders ontzettend veel en goed werk verricht. Ze hebben allerlei water- en bodemmonsters genomen en de waterkwaliteit getest. De uitslagen zijn heel gevarieerd en op dit moment gaan ze in Amerika uitzoeken wat er nu precies aan de hand is, om in het voorjaar van 2010 terug te komen (ter extra info: we hebben al afgesproken elkaar dan wee te zien ;-))
The Engeneers hebben watereducation aan de inwoners van onze commune gegeven. Zo lieten ze bijvoorbeeld een testresultaat zien waarop de bacterien in de sloot waar iedereen zich in wast, de afwas doet en in zwemt, duidelijk zichtbaar waren. Dezelfde avond fietste ik langs de bewuste sloot naar the batteryshop om onze accu op te halen en waste iedereen zich weer in dat smerige water. Maar als je dat je hele leven al doet, ga je dat echt niet veranderen omdat een paar buitenlanders het ‘beter denken te weten’.

Rondom ons huis woont de familie van onze leraar Reth. Ontzettend lieve mensen, omdat we nog een kookplaats moeten maken (en zo hebben we nog 1001 dingen te doen) eten we altijd bij het shopje van de familie. Elke dag bestaat m’n ontbijt uit een paar oliebolbroodjes, ook al heb ik elke dag weer opnieuw het voornemen om ze niet te eten, maarja oliebollen smaken nu eenmaal heerlijk als ontbijt, en ach het compenseert de lunch en het diner wat elke dag weer bestaat uit rijst met vis en sojasaus of kip met botten en voeten en snavel en alles erin of de rode soep die zeker om de dag op het menu staat :-(
 
We hebben laatst zakken met tweedehands kleding uitgedeeld, wat op een complete modeshow uitliep. Wij zaten bij het shopje te eten en iedereen kwam dolgelukkig naar ons toe met de nieuwe kleren aan. Echt zo ontzettend leuk!

Verder heb ik nog zoveel te vertellen, weet niet waar ik moet beginnen en eindigen. Zo zijn we in de afgelopen maand nog een keer op-en-neer naar Siem Reap geweest (9 uren reizen) om het waterfestival te vieren met alle kids die Jan financieel heeft geadopteerd. Was erg leuk! De kids hadden de avond van hun leven en dat door een blikje cola, een zakje popcorn en vuurwerk. Vorig weekend nog even snel naar Phnom Penh geweest. Ook om te ontdekken hoe de toekomstige vrijwilligers straks het beste kunnen reizen als ze in het weekend naar de stad gaan. De laatste keer zaten we met 30 mensen in een klein busje en nog 2 mensen op het dak.

Vrijdagochtend vroeg zijn we met z’n 3-en op een moter naar Phnom Penh gereden en doorgereisd naar Siem Reap. Gisterochtend hebben we een rondje door de commune gedaan. Elke keer weer super om daar terug te zijn en het is er ook zo anders dan in Takeo. We hebben een bezoekje aan een hele arme familie gebracht. De shrijnend (zie foto van hun hutje). De moeder liep letterlijk huilend van verdriet rond omdat ze de toekomst somber inziet. Een vrijwilliger heeft gelukkig een nieuw hutje voor ze gedoneerd en we hebben er voor slechts 7 dollar voor gezorgd dat het gezin de komende week weer te eten heeft.

En zo zijn er nog zoveel gezinnen hier die een uitzichtloze toekomst hebben en nauwelijks een dak boven hen hoofd. Ook ik wil iets voor hen doen, HELP MIJ DAAROM HELPEN!!! Alle hulp is welkom en ik zorg er hoogstpersoonlijk voor dat jullie bijdrage goed terecht komt!! En zal dit voor jullie op foto's vastleggen. Een financiele bijdrage kan worden overgemaakt op girorekening 84.44.140 t.n.v. M. Hiemstra, onder vermelding van "Gift Cambodja". Het hoeft niet veel te zijn, alle kleine beetjes helpen!!

Gistermiddag zijn we met de Baca-family richting de bruiloft van Egidio en Mala afgereisd. In de buurt hebben we overnacht en heerlijk samen onze eigen gemaakte soep gegeten. Vanochtend zaten we om half 7 al bij de bruid thuisom in de make-up te gaan (overdreven veel, wat hier gebruikelijk is) en mijn haar werd getoupeerd. Hoewel ik me zo in Nederland echt niet zou durfen vertonen werd ik hier "more beautiful than just beautiful" genoemd, haha. Echt ontzettend leuk om niet alleen het feest zoals vorig jaar, maar ook alle ceremonies er om heen eens mee te maken. We zijn in een optocht naar de bruiloft gelopen om een offer te geven. Na de plechtigheid met z'n allen gegeten, en waren er nog een paar ceremonies en natuurlijk mochten photoshoots en bier niet ontbreken. Echt heel bijzonder!

Tja, zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik ga er toch echt een eind aan breien. Zo even eten, inpakken en dan proberen om een beetje bij te slapen... Morgen weer lekker de hele dag reizen naar Takeo.

Liefs uit Cambodja!